Fyrsta vín af sex í hraðsmakki. Einungis gerðar um 300 flöskur af þessu víni. Frekar dökkt á litinn. Smjör í nefi. Einnig olíutónar. Gerjuð epli og steinefni. Frekar þunnt og karakterlaust á tungu. Samt þægileg sýra. Rabarbari. Sítrus í eftirbragði. Þægilegur ilmur en bragðið ekki til að hrópa húrra fyrir.

Annað vínið í hraðsmakki. Miklu ferskari og betri ilmur heldur en af fyrsta víninu. Útihús, súrhey. Suðrænir ávextir, mangó, lychee. Mysa var nefnd líka. Talsverð sýra þegar bragðað er á því. Þétt bragð. Hunang, olíuborið leður, mynta. Alveg fínasta hvítvín.

Mjög dökkt á litinn miðað við hvítvín. Gylltir tónar í lit. Sæta og kókos í ilmi. Svo eikartónar á bak við. Mjög undarlegt á bragðið. Mjög mikil eik á tungu en svo voru þarna tónar sem minntu á marsípan. Kransakaka jafnvel? Mér datt í hug að þetta gæti farið vel með paté. Áreiðanlega vel gert vín en hentaði mínum bragðlaukum ekkert sérstaklega vel. Hefði gefið þessu svona 85-87 stig miðað við þessi fyrstu kynni.
Ég tók svo flöskuna með heim. Það voru á að giska ⅔ eftir í flöskunni og að þessu sinni komst hún ósködduð á áfangastað. Daginn eftir þá tókum við það út á pall. Það var mjög svipað og kvöldið áður allavega til að byrja með. Það var samt talað um að það væri villisveppailmur af því nánar tiltekið ilmur af furusvepp. Myndi ekki segja að þetta vín hentaði vel úti á palli. Of þungt og drungalegt til þeirra nota. Um kvöldið prófuðum við svo að hafa það með frekar þungum pastarétti. Sósan gerð úr osti, gráðosti og sýrðum rjóma. Þar að auki var í réttinum steikt paprika og beikon. Til að byrja með þá var vínið ekki að gera sig neitt sérstaklega vel með matnum þangað til Hildigunni datt í hug að setja klaka út í vínið. Það gerbreytti víninu. Það varð miklu léttara og þægilegra. 85-87 fyrir klaka en 87-88 eftir. Allt í lagi hvítvín og áhugavert að hafa smakkað en ég fer ekki að kaupa það. Það er alveg klárt.

Ljós litur. Peruilmur og lykt af sætum eplum. Engjaangan og líka kryddtónar. Ferskur og frískur ilmur. Mjög ferskt á tungu. Flott sýra og vínið í góðu jafnvægi. Smjörtónar í bragði.

Mjög þung lykt. Hunang, ger, melóna, ástaraldin. Þykkt á bragðið. Ferskjur, blæjuber. Mér fannst það frekar skrítið á bragðið. Vantaði ferskleika. Ekki alveg að gera sig í hraðsmakkinu.

Annað hvítvín í hraðsmakkinu sem er búið til í afskaplega takmörkuðu magni. Í nefi þurrt niðurfall (skrautyrði fyrir klóak) og jarðarber. Mjög sérstakt á bragðið. Smjör, steinefni, kalk. Beiskja, greipaldin. Svolítið hrátt í byrjun en kom til í glasinu. Ég sá svo að ég hafði smakkað þetta vín tvisvar áður og gefið því mun hærri einkunn þá. Erfitt að réttlæta það út frá því sem við upplifðum í þetta skiptið.

Víninu var umhellt í fjóra tíma fyrir smökkun. Lokað miðað við það. Gult UHU lím, lakk og grænjaxlar í nefi. Síðan komu fjólur og lofnarblóm og enn síðar kaffi og lakkrís. Á tungu dökkur ávöxtur og apótekaralakkrís. Svolítið hrjúft og ekki í nógu góðu jafnvægi. Batnaði svo í glasi. Einhver nefndi að alkóhól væri áberandi. Björgvin þolir ekki þetta vín en ég held að flestir aðrir hafi verið nokkuð sáttir við það.

Þegar var þefað af glasinu þá voru sólber alveg rosalega áberandi. Vínið ilmaði bókstaflega eins og ribena safi. Þegar það var smakkað þá kom ekki á óvart að sólber voru áberandi. Síðan reyndist það mjög brennt. Frekar óspennandi. Vantar sýru, vantar karakter. Bakað vín. Kom þó í ljós að það skánaði aðeins í glasinu. Ekki góð frammistaða samt fyrir vín sem kostar 5.500 kr.

Flaska sem hafði verið geymd ekki við bestu aðstæður í langan tíma. Ryðlitur á víninu. Til að byrja með þá var kattarhland og kork að finna í nefi. Svo tóku soðnir tónar. Sveskjulykt og fíkjur. Eftir að hafa þefað af víninu þá bjóst ég ekki við neinu, jafnvel að vínið væri alveg ónýtt. Það var nú eitthvað annað. Reyndist bera aldurinn vel þrátt fyrir geymsluaðstæður. Bökunartónar á tungu. Flott jafnvægi. Það fór síðan batnandi í glasi allan tímann. Í lokin kom svo í ljós svakalegt set í flöskunni. Virkilega skemmtileg flaska.

Víninu var umhellt í tvo tíma. Dökkur litur. Kaldir tónar. Dökk lykt. Bökunarskápur, bökunarkrydd, kaffi, dökkt súkkulaði. Líka límtónar, lakk og ferskt hrossatað. Á tungu dökkir ávextir, krydd m.a. negull. Frábært jafnvægi. Mjög mikill ferskleiki. Mjög mjúkt. Vínið virðist vera með víðan drykkjarglugga. Alveg tilbúið núna, fjögurra ára, með tiltölulega stuttri umhellingu og á alveg örugglega eftir 7-10 fín ár.

Mjög dökkt á litinn. Í nefinu brómber, harpix, fura, kólalykt. Síðan komu sólber, mynta og brenndir dökkir tónar. Mjög margbreytileg og skemmtileg lykt. Síðan þegar smakkað var á víninu þá voru þar talsverð tannín ásamt mikilli sýru. Brenndir tónar komu fyrir en ekki mikill ávöxtur. Þegar við smökkuðum fyrst á víninu hefði ég gefið því 86-87. Það vann þó á með tíma í glasi og ég myndi gefa því 89 eins og það var orðið undir lokin. Líklega myndi umhelling gera þessu víni gott. Mér finnst þetta nú ekkert stórkostleg frammistaða því þetta er dýrt vín, kostar um 7.500 kr.

Bláber, blóm, aðallega fjólur í ilmi. Einnig kjallaralykt. Frekar dökkir tónar í ilmi. Þægilegt á tungu. Ferskt með myntutónum. Þarna kemur líka fram eik og brenndir tónar. Virkilega flott vín, alltaf.

Víninu var umhellt ca. tveimur klukkutímum fyrir smakk. Hellt í aðra flösku og svo strax til baka. Meðaldökkt á litinn, jafnvel tæplega. Í nefi hitaveitulykt, reykt kjöt, blóð. Frekar lokað. Þegar smakkað var á víninu komu fram kirsuber, málmbragð, og rafhlöðueinkenni. Mjög sýruríkt. Batnar í glasi. Miðað við þessa fyrstu frammistöðu myndi ég ekki gefa þessu víni háa einkunn.
Ég tók svo vínið með heim með það fyrir augum að smakka það daginn eftir. Á degi tvö var allt annað að sjá til vínsins. Hitaveitutónarnir sem voru áberandi í byrjun, fyrri daginn voru alveg horfnir. Vínið er samt enn mjög sýruríkt. Myndi líklega henta vel með einhvers konar feitum réttum. Miklu betra jafnvægi og almennt miklu flottara en fyrra kvöldið.
Ef þetta vín er opnað núna þá þarf það alveg talsverðan tíma í umhellingu. Svo væri líka hægt að bíða í 3-5 ár. Þá ætti það að vera farið að koma til. Var undir 90 (87-89) fyrra kvöldið en ég myndi segja 90-92 seinni daginn (nær hærri tölunni). Gæti trúað að það gæti nálgast 93 eftir nokkur ár. Ég gæti alveg hugsað mér að kaupa nokkrar flöskur af þessu víni.

Frekar dökkt á litinn. Í byrjun hitaveitulykt af víninu en það rauk úr því. Fersk ber, krydd, pipar. Frekar þung lykt. Síðan komu fram vanillutónar. Vanillubúðingur og rjóma vanilla. Á tungunni svolítið biturt. Heitt, sólbakað. Í lokin kom svo fram lakkrís. Dálítið klossað og þungt.

Við vorum ekki alveg sáttir við hvernig Escorihuela Gran Reserva kom út og af því að Escorihuela 1884 var til hjá Ólafi Andra þá var ákveðið að opna til samanburðar. Það hljóp mikið kapp í menn og gekk erfiðlega að smala saman einhverjum nótum að ráði. Það kom þó fram að þarna voru svipaðir ilmtónar og í Il Poggione víninu frá því áður. Semsagt blóð, beikon en einnig komu þarna fram brunatónar. Á tungu var þetta vín miklu léttara, þægilegra og skemmtilegra en gran reservan.

Frekar dökkt eða jafnvel dökkt á litinn. Í nefi: Sólber, græn paprika, kattarhland. Svo var talað um blautt tóbak og krydd. Þegar bragðað var á víninu þá var það frekar þungt. Talað um að miðjan á því væri þunn. Annars myntu og ekvalyptus tónar. Ferskleiki og ákveðin sæta. Alveg þokkalegasta vín en ekki ódýrt.

Þegar hér var komið sögu þá var farið að svífa á mannskapinn. Gekk illa að ná einhverjum fókus og því held ég að sé best að sleppa einkunn á þessu víni. Það sem kom fram var hins vegar að það var mjög mikið krydd þarna. Nefndar voru kardimommur. Það kom líka fram að þetta væri samsoðið. Amarone líkt. En ólíkt Amarone í flestum tilvikum þá voru mikil tannín þarna. Flott vín en leið fyrir að vera síðast á dagskránni.